አንቀጽ አንድ መቶ ሃምሳ አንድ

1-ሥራ የምትሠራ ሴት ለአሥር ሳምንታት ከሙሉ ክፍያ ጋር የወሊድ ፈቃድ የማግኘት መብት አላት፤ እንደወደደችው ታከፋፍላለች። ከወሊድ ቀን በፊት ቢበዛ ከአራት ሳምንታት በፊት ይጀምራል እና የመውለጃ እድሉ የሚወሰነው በጤና ባለስልጣን በተረጋገጠ የህክምና ምስክር ወረቀት ነው።

2- ሴትን ከወለዱ በኋላ ባሉት ስድስት ሳምንታት ውስጥ በማንኛውም መንገድ ሴትን ከወለዱ በኋላ መቅጠር የተከለከለ ነው እና ያለ ክፍያ ለአንድ ወር የእረፍት ጊዜ የማራዘም መብት አላት ።

3-ሥራ የምትሠራ ሴት - የታመመ ልጅ በምትወልድበት ጊዜ ወይም ልዩ ፍላጎት ያለው ሰው እና የጤና ሁኔታው ​​የማያቋርጥ ጓደኛ የሚፈልግ ከሆነ - የወሊድ ጊዜ ካለቀ በኋላ ጀምሮ ሙሉ ክፍያ የአንድ ወር ፈቃድ የማግኘት መብት አላት ። የእረፍት ጊዜ, እና ያለ ክፍያ ለአንድ ወር የእረፍት ጊዜ የማራዘም መብት አላት.

አንቀጽ፡ መቶ ስድሳኛው

1- ሰራተኛ የሆነች ሙስሊም ባሏ የሞተባት ሴት ከሞተችበት ቀን አንሥቶ ከአራት ወር ላላነሰ ጊዜ ከአሥር ቀናት ሙሉ ክፍያ ጋር የመቆያ ጊዜ የመውሰድ መብት አላት እና ይህን ፈቃድ ያለ ክፍያ የማራዘም መብት አላት። ነፍሰ ጡር ነች - በዚህ ጊዜ ውስጥ - እስክትወልድ ድረስ, እና እሷም ጥቅም ላይኖረው ይችላል ከቀሪው የጥበቃ ጊዜ - በዚህ ስርዓት - ከወለዱ በኋላ.

2- ሙስሊም ያልሆነች ሴት ባሏ የሞተባት ሴት ሙሉ ክፍያዋን ለአስራ አምስት ቀናት ወስዳ የመሄድ መብት አላት።

በሁሉም ሁኔታዎች ባሏ የሞተባት ሴት ሠራተኛ በዚህ ጊዜ ውስጥ ለሌሎች ምንም ዓይነት ሥራ መሥራት አትችልም።

አሠሪው ከላይ ለተጠቀሱት ጉዳዮች ደጋፊ ሰነዶችን የመጠየቅ መብት አለው.